Ustavni sud Republike Srpske održao je 29. novembra 2017. godine, Dvije stotine i dvadeset i petu redovnu sjednicu na kojoj je, u skladu sa Ustavom i zakonom utvrđenim nadležnostima, odlučivao o saglasnosti zakona i drugih opštih akata sa Ustavom i zakonima Republike Srpske.
Tako je Ustavni sud donio odluku u predmetu broj U-91/16 kojom je utvrdio, između ostalog, da član 29. Posebnog kolektivnog ugovora za zaposlene u oblasti zdravstva nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske ("Sl. glasnik RS", br. 21/1992 - prečišćen tekst, 28/1994 - Amandmani XXVI-XLIII, 8/1996 - Amandmani XLIV-LI, 13/1996 - Amandman LII, 15/1996 - ispr., 16/1996 - Amandman LIII, 21/1996 - Amandmani LIV-LXV, 21/2002 - Amandmani LXVI-XCII, 26/2002 - ispr., 30/2002 - ispr., 31/2002 - Amandmani XCIII-XCVIII, 69/2002 - Amandmani XCIX-CIII, 31/2003 - Amandmani CIV i CV, 98/2003 - Amandmani CVI-CXII, 115/2005 - Amandman CXIV, 117/2005 - Amandmani CXV-CXXI i 48/2011 - Amandman CXXII - dalje: Ustav) i Zakonom o radu ("Sl. glasnik RS", br. 1/2016). S obzirom, naime, da je osporenim odredbama propisan viši iznos novčane kazne koju poslodavac može izreći zaposlenom u disciplinskom postupku od visine kazne koja je predviđena Zakonom o radu, Ustavni sud je ocijenio da su ove odredbe nezakonite što ih ujedno čini i neustavnim u smislu člana 108. stav 2. Ustava.
Nadalje, odlukom u predmetu broj U-109/16 Ustavni sud je utvrdio da član 7. Uputstva o načinu obračuna naknade troškova prevoza zaposlenih u institucijama pravosuđa Republike Srpske, kojeg je donio ministar pravde Republike Srpske, nije u saglasnosti sa Ustavom, Zakonom o radu i Zakonom o platama zaposlenih u institucijama pravosuđa Republike Srpske ("Sl. glasnik RS", br. 31/2014 i 116/2016). Osporenim članom određeno je da zaposlenom u pomenutim institucijama koji svoje pravo na naknadu troškova prevoza ne ostvaruje putem mjesečne karte, ni putem ugovorene cijene mjesečne karte, a kojem je mjesto stanovanja udaljeno od rednog mjesta preko četiri kilometra, pripada pravo na troškove prevoza u visini 50% cijene mjesečne karte ili ugovorene cijene mjesečne karte. Imajući u vidu, međutim, da je Posebnim kolektivnim ugovorom za zaposlene u institucijama pravosuđa Republike Srpske određeno da se ova naknada isplaćuje u visini pune cijene prevozne karte u javnom saobraćaju, Ustavni sud je ocijenio da je donosilac osporene odredbe izašao iz okvira svojih ustavnih i zakonskih ovlašćenja, te da je predmetnim normiranjem narušio načela ustavnosti i zakonitosti.
Pored pomenutih odluka, Ustavni sud je donio i odluku u predmetu broj U-106/16. Ovom odlukom je utvrđeno da Pravilnik o uslovima ostvarivanja novčanih podsticaja za razvoj poljoprivrede i drugih privrednih djelatnosti, kojeg je donio načelnik opštine Ugljevik, nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske, Zakonom o lokalnoj samoupravi i Zakonom o obezbjeđivanju i usmjeravanju sredstava za podsticanje razvoja poljoprivrede i sela. Ustavni sud je, naime, ocijenio da je donošenjem osporenog pravilnika načelnik opštine Ugljevik preuzeo nadležnost Ministarstva poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede Republike Srpske i time prekoračio svoja zakonska i statutarna ovlašćenja, čime je povrijedio ustavno načelo zakonitosti. Radi toga, Ustavni sud je zaključio da je osporeni pravilnik u cjelini, s formalno pravnog aspekta, nesaglasan sa Ustavom Republike Srpske.
Takođe, Ustavni sud je odlukom broj U-116/16 utvrdio, između ostalog, da član 8. Odlukā o visini naknade za troškove uređenja gradskog građevinskog zemljišta Grada Bijeljina od 17. februara 2016. godine i 9. marta 2017. godine nisu u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske i Zakonom o uređenju prostora i građenju. Neustavnost i nezakonitost navedenih odredaba se, prema ocjeni Ustavnog suda, očituje u tome što Skupština Grada Bijeljina nije imala zakonsko ovlašćenje da svojim aktom uvodi naknadu za neobezbijeđen broj parking mjesta prije dobijanja građevinske dozvole, odnosno naknadu za nedostajući broj parking mjesta prije dobijanja upotrebne dozvole, i to kao dodatni sopstveni izvor prihoda za uređenje gradskog građevinskog zemljišta. Propisivanje kao u osporenim aktima, dakle, nije u saglasnosti sa Zakonom o uređenju prostora i građenju čime je došlo do povrede ustavnog načela zakonitosti.
Pored navedenih, Ustavni sud je na današnjoj sjednici donio i odluke u predmetima broj U-83/16, U-84/16, U-105/16, U-111/16, U-117/16, U-118/16 i U-120/16 kojima je odbio prijedloge, odnosno nije prihvatio inicijative za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti osporenih akata, s obzirom da nije utvrdio njihovu nesaglasnost sa Ustavom i zakonima Republike Srpske. Tako Ustavni sud nije utvrdio neustavnost pojedinih odredaba Zakona o uređenju prostora i građenju, Zakona o građevinskom zemljištu i Zakona o računuvodstvu i reviziji Republike Srpske, kao niti neustavnost i nezakonitost pojedinih podzakonskih opštih akata.
IZVOR: Vebsajt Ustavnog suda RS, 29.11.2017.
Naslov: Redakcija